Je Hond Kan Alles

 

 

 

 Hoi ik ben Sandra de Reu! 

 

 

Ik ben 39 jaar en woon samen met mijn kinderen en beestenboel net buiten Middelburg. Ik heb een dochter van 9 jaar en een zoon van 7 jaar. Verder bestaat mijn beestenboel uit Djenna, Teigetje (kat) en een flink aquarium vol vissen. Mijn grootste uitlaatklep is badminton en op sommige dagen noem ik het wel eens gekscherend frustratiemeppen.

Toen ik klein was, wilde ik heel graag juf worden. De lerarenopleiding heb ik helaas niet af mogen maken en mijn loopbaan liep daardoor anders dan ik had gepland. Ik had geen idee wat ik dan wilde doen, verhuisde van Tilburg terug naar Middelburg en ging fulltime aan het werk. Ik ben daar 10 jaar blijven plakken en intussen had ik in deeltijd twee HBO diploma’s gehaald, maar ik wist eigenlijk nog steeds niet wat ik wilde doen.

Toen ik geen juf kon worden had ik destijds bij de pakken neer kunnen gaan zitten, maar inmiddels weet ik dat je dit zelf kan beïnvloeden door keuzes te maken. Als je iets graag wilt, dan moet je daar voor gaan. Daarom is mijn motto ook dat je alles kan! Natuurlijk is dit bij mij ook niet vanzelf, maar met de nodige ups en downs, gegaan. Ik heb geleerd om keuzes te maken en voor mezelf te kiezen. Ik ben er bijvoorbeeld achter gekomen dat ik veel energie krijg als ik iemand iets kan leren of verder kan helpen. Ik geloof dat ik uit iedereen het beste naar boven kan halen! 

Uiteindelijk ben ik wel in het onderwijs terecht gekomen en ben ik 10 jaar projectmanager op een Hogeschool geweest. Daar coachte ik studenten en wilde graag meer bagage om ze beter te kunnen begeleiden. Daarom heb ik in 2017 de coachingsopleiding bij ICM gevolgd. Daarin heb ik heel veel geleerd (ook over mezelf) en kwam ik erachter dat ik mijn passie voor honden graag wil combineren met het coachen en zo ontstond het idee om mijn hond in te gaan zetten als co-coach. Een hond laat je zoveel zien over wat je doet en ook wat je eigenlijk niet wilt laten zien. Uit het combineren van het coachen en mijn passie voor honden is eind 2017 mijn bedrijf; Je (hond) kan alles! ontstaan.

 

 Passie voor honden 

Mijn ouders hadden vanaf toen ik klein was al een hond. De eerste Dobermann Pincher liep mijn vader per ongeluk tegenaan. Toen hij aan het werk was, kwam hij bij een loods waar meerdere honden het terrein moesten bewaken. De Dobermann was volgens hun niet waaks en moest weg. Mijn vader heeft Tino toen direct meegenomen. Hij was toen ongeveer een maand of acht oud. Hij had nog rechtopstaande oren en geen staart, dus mensen liepen er soms met een grote boog omheen. Hij deed echter geen vlieg kwaad. De ouders van mijn vader hadden ook altijd honden, maar voor mijn ouders was dit hun eerste eigen hond. Tino was een grote sterke puberhond, was hartstikke waaks thuis, maar had gewoon geen opvoeding gehad. Hij was niet zindelijk en hij was niet gesocialiseerd. Mijn ouders gingen ermee op cursus, maar omdat hij al wat ouder was moest hij mee in een cursus waar honden in zaten die wel een pupcursus hadden gehad. Hij liep dus al 10 stappen achter toen hij begon. De kunstjes in de les pakte hij echter heel snel op. Tot het moment dat Tino tijdens het uitlaten gegrepen werd door een herder die uit een tuin brak. Tino was er bijna niet meer geweest, want één beet zat net naast zijn slokdarm. Tijdens het herstel kreeg hij ook demodex (huidaandoening) erbovenop. Hij werd kaal en kreeg allemaal bulten en hiervoor zijn we naar een dermatoloog in Brabant gegaan. Hij kreeg dus heel veel voor zijn kiezen toen hij net bij ons was. Na deze aanval vond hij andere grote honden heel erg eng, dus aan de lijn kon hij niet weg als er een andere hond kwam. Hij liet zich dan echt horen en als hij niet weg kon dan hapte hij in hetgeen wat hij tegenkwam. De littekens hiervan staan nog in mijn bovenbenen. Mijn moeder liep de cursus uiteindelijk met een pakwerkersbroek aan. Uit het zicht van andere grote honden deed hij alles perfect, dus uiteindelijk zijn ze gestopt met de cursus. Ook al was het naar andere honden niet altijd de makkelijkste, was hij voor ons als gezin een hele lieve hond en ging overal mee naar toe. 

 

"Elke hond die op mijn pad is gekomen, heeft mij iets geleerd"

 

Tino is 11 jaar geworden en werd opgevolgd door Jody, een Dobermann teefje. Ze kwam als pup uit België, met hangende oren, maar wel zonder staart. Ze was een schat van een hond en daar wilden we weer cursus mee gaan lopen. We benaderden dezelfde hondenschool en kregen te horen dat dit ras niet welkom was. Dat voelt dan zo oneerlijk en toen zijn we gaan zoeken naar een hondenschool waar wel alle rassen welkom waren. Daar ben ik gestart en heb ik alle cursussen gelopen. Ik vond het zo leuk om te doen. Jody gaf absoluut niet om ballen, maar een stok wilde ze wel mee spelen. Ze had een hekel aan slecht weer dan kroop ze tussen mijn benen. Verder was ze gek op kaas en razendsnel in de behendigheid. Ik had altijd moeite om haar bij te benen. Ze had veel energie en liep ook heel graag naast de fiets mee. Het was wel een jager waardoor ze niet meteen terugkwam als ze ontsnapte van de boerderij. Ze was namelijk een kei in deuren openen als je die niet op slot had gedraaid. Dan werkte het altijd wel om de fiets te pakken of de auto te starten, want ze ging altijd graag mee en kwam dan wel terug. Die prikkel was gelukkig hoger dan haar jachtinstinct.

Jody is 13 jaar geworden en inmiddels loopt er weer een Dobermann teefje op het terrein bij mijn ouders. Ze heet Flo, heeft hangende oren en een staart en heeft heel veel energie. Dit is weer een hele andere hond dan de vorige Dobermannen, maar ook heel erg lief voor kinderen en de eigen kring. Andere mensen blijft ze eng vinden en gaat ze liever uit de weg. Flo komt uit Hongarije en was een maand of 10 toen ze bij mijn ouders kwam. Mijn vader is gestart met de cursus, omdat het echt zijn hond is. Ik heb het echter overgepakt, omdat mijn vader het fysiek niet aan kon. Flo is heel snel afgeleid en het is moeilijk om haar aandacht vast te houden. Ze vindt alles en iedereen eng. Voor haar was deze cursus dus niet de juiste en heb ik haar daarna apart getraind.

Ik had dus al vroeg in de gaten dat elke hond anders is en dat je tegen verschillende problemen aan kunt lopen. Elke hond heeft maatwerk nodig, maar dat kunnen ze bij een hondenschool niet geven. Ook de buitenwereld heeft grote invloed op hoe hondeneigenaren gezien worden.

Mijn eerste eigen hond was een tijdelijke herplaatser. Het was een jonge Bordeaux Dog genaamd Alban die was achtergelaten en waar ik me tijdelijk over ontfermd heb. Hij was opgegroeid in Duitsland en dat kon je aan de commando's wel merken. Hij was groot en lomp, maar altijd vrolijk. Hij had geen ervaring met kinderen en dan merkte ik wel dat hij zich onzeker voelde.

 

  Djenna 

Daarna had ik regelmatig Jody, de Dobermann van mijn ouders in huis en ik noemde haar mijn parttime hond. Op de dagen dat ik cursus met haar had, mocht ze bij mij blijven en werd ik 's ochtends wakker gemaakt door een stuiterende hond.

In 2009 heb ik mijn rug gebroken. Na een val van mijn paard kwam ik ongelukkig terecht op de onderkant van mijn bodyprotector. Een tijdlang stilzitten met een gipskorset is niet erg goed voor je conditie en zo kwam Djenna in huis. Ik werd toen een klein beetje mobieler en zo was Djenna eigenlijk mijn revalidatiehond. Ze zorgde ervoor dat ik weer buiten en in beweging kwam. Samen groeiden we naar heerlijke ontspannen wandelingen en hadden we vooral heel veel plezier samen. Djenna is nu 11 jaar oud en heeft mij de afgelopen jaren heel veel geleerd en al meerdere keren door moeilijke periodes geholpen. Ik heb een supermooie band met haar.

Met Djenna heb ik alle cursussen gehoorzaamheid van pup tot gevorderd, behendigheid en flyball gevolgd bij een hondenvereniging. Daar ben ik opgeleid tot hondeninstructeur en sindsdien geef ik al meer dan 10 jaar op alle niveaus gehoorzaamheidscursussen en cursussen flyball. Eerst gaf ik alleen cursussen bij verschillende hondenscholen, maar inmiddels ook vanuit mijn eigen bedrijf.

 

 Nog wat leuke weetjes over mij 

♦ Ik rijd motor en ga er graag bepakt mee op vakantie. Ik rijd nu op een zwarte Honda VFR800. In 2021 ben ik in een week een groot deel van Nederland doorgereden van Zeeland tot in Drenthe. Nederland is prachtig!

♦ Ik speel minimaal 2 keer per week badminton en speel ook competitie. Als vrijwilliger help ik bij de jeugd. Mijn kinderen spelen ook badminton.

♦ Ik heb altijd 2 paarden gehad, een haflinger en een KWPN'er waar ik ook wedstrijden dressuur mee heb gereden.

♦ Ik heb mijn koetsiersbewijs.

♦ Ik lees heel graag boeken. 

 Ik ben benieuwd naar jou  

Zo nu weten jullie al heel veel over mij en ben ik heel nieuwsgierig geworden naar jou. Welke hond heb jij en waarom? Vertel me waar je met je hond tegenaan loopt en laten we samen kijken of we een klik hebben, zodat we samen aan de slag kunnen gaan. Laat het me weten door het contactformulier in te vullen of stuur me een whatsapp berichtje op 06-24308493!

 

Liefs en een natte kus van Djenna!